Dyskusyjne Kluby Książki
Filia nr 4
11 października dyskusja w DKK dotyczyła aż 5 różnorodnych tematycznie książek. Były to powieści historyczne, obyczajowe oraz wywiad - rozmowa i wspomnienia.
Spośród utworów beletrystycznych najbardziej spodobał się Niewidzialny most Julie Orringer. Amerykańska pisarka stworzyła bowiem bardzo wzruszającą opowieść o losach węgierskich Żydów. Powstała ona na podstawie wojennych relacji dziadków autorki, opracowań historycznych i materiałów archiwalnych. Książka ukazała się w Serii Szmaragdowej, w której wydawane są powieści przedstawiające dzieje rodzin w trudnych czasach.
Niewidzialny most to historia młodego węgierskiego chłopca, który otrzymuje stypendium naukowe i wyjeżdża do Paryża, aby studiować architekturę. Na tle jego losów autorka ukazała ogólną sytuację węgierskich Żydów wałczących o przetrwanie i godne życie w okresie tuż przed II wojną światową, w czasie wojny i po jej zakończeniu.
Mimo iż jest to opowieść fikcyjna, to czytelnik, śledząc losy bohaterów, poznaje również część nieznanej mu historii państwa węgierskiego.
Niewidzialny most to powieść z licznymi wątkami. Opowiada o trudnej miłości, sile przyjaźni i poświęceniu dla drugiego człowieka. Czytelnik, który nie zrazi się jej obszernością i po nią sięgnie, z pewnością nie będzie rozczarowany. Każdy znajdzie tu coś dla siebie. Autorka stworzyła bowiem i romans, i przejmującą historię wojenną, opowieść o przyjaźni, relacjach rodzinnych oraz problemach pokoleniowych.
Symboliczny jest tytuł powieści. Można go rozpatrywać wielorako. Niewidzialny most to coś, co łączy ludzi. Mimo oddalenia, jest zawsze coś, co łączy ze sobą rodzinę, kraj, czy rodaków. Jest to niewidoczna sieć więzów uczuciowych, przyjacielskich, tożsamość narodowa oraz ten sam los.
Niewidzialny most to książka, która na długo pozostanie w pamięci czytelników.
Powieścią historyczną jest również Cesarzowa Ellen Alpsten. Autorka przedstawiła niezwykle interesującą historię córki chłopa pańszczyźnianego, która sprytem, przebiegłością i oszustwami utorowała sobie drogę aż na szczyt hierarchii społecznej i została żoną cara Piotra I Wielkiego. Przez ponad dwadzieścia lat stała u boku władcy, kochała go, dbała o niego, rodziła mu dzieci, towarzyszyła mu zarówno w czasie pokoju, jak i w licznych kampaniach wojennych. Jest to doskonale zarysowany psychologiczny portret kobiety.
Powieść stanowi niezwykły obraz epoki, ukazuje bardzo luźne obyczaje panujące na carskim dworze. Według pań, warto sięgnąć po książkę, aby poznać ciekawą historię Marty Skowrońskiej, porównać dawniejsze i obecne obyczaje, albo dowiedzieć się, jak powstawało miasto Petersburg.
Natomiast Muszkieterki Anny M. Rędzio to powieść współczesna opowiadająca o losach trzech kobiet, które razem mieszkają, przyjaźnią się i pomagają sobie w trudnych sytuacjach. Żyją zgodnie z zasadą trzech muszkieterów: "jeden za wszystkich wszyscy za jednego", stąd tytuł tej opowieści.
Według klubowiczek jest to książka dla kobiet raczej młodego pokolenia. Autorka prezentuje obraz pań wyzwolonych, silnych, z dużym poczuciem własnej wartości, które osiągają swoją pozycję determinacją i dużym nakładem własnej pracy. Jest to powieść przede wszystkim o przyjaźni i kobiecej solidarności.
Pozycją wspomnieniową jest natomiast książka Juliusa Margolina - żydowskiego filozofa, pisarza i publicysty. Podróż do krainy zeków to jego opowieść o życiu w Pińsku w przededniu II wojny światowej i po wkroczeniu na te tereny Armii Czerwonej oraz o okresie jego pobytu w obozie pracy na północy Rosji. Autor spędził tam pięć bardzo trudnych lat. Swoje wspomnienia z tego okresu zawarł w tej oto książce, a zaczął je spisywać od razu po powrocie z niewoli w 1945 r. Dwa lata później próbował je wydać, jednakże spotkał się z ogromnymi oporami wydawców. Na Zachodzie Europy nie chciano uwierzyć lub przyjąć do wiadomości, że to. co napisał, jest prawdą i że nie tylko Niemcy tworzyli ośrodki odosobnienia i ciężkiej katorżniczej pracy. Najpełniejsza wersja jego wspomnień została opublikowana dopiero w 2010 r.
Podróż do krainy zeków to bardzo przejmująca opowieść z okresu pobytu pisarza w obozie. Jest w niej ukazany mechanizm upodlania więźniów, ich fizyczne i psychiczne niszczenie: ekstremalnymi warunkami życia, pracą ponad siły czy głodowymi przydziałami żywności. Pomimo upływu lat wspomnienia J. Margolina nie tracą nic na swojej aktualności i nie pozostawiają nikogo obojętnym.
Książką kończącą spotkanie był wywiad - rozmowa Piotra Żyły z ks. Janem Kaczkowskim pt. Życie na pełnej petardzie czyli wiara, polędwica i miłość. Jest to opowieść księdza o jego życiu, rodzinie, chorobie, kapłaństwie, dogmatach wiary, hierarchii kościelnej, budowie i kierowaniu hospicjum w Pucku. Jest to uczciwa odpowiedź duchownego na wszystkie zadawane pytania, szczera aż do bólu, jak to określa Piotr Żyła.
Panie bardzo książkę przeżyły. Były i są zafascynowane osobą księdza Kaczkowskiego. Zdumiewa fakt, że pomimo choroby tyle dokonał dla nieuleczalnie chorych. Ks. Kaczkowski pozostawił po sobie sporo książek pełnych mądrych przemyśleń, które każdy powinien przeczytać i odczytywać wciąż na nowo. Książka jest warta przeczytania i polecenia.
