Niebieska Strefa A A+ A++

Dyskusyjne Kluby Książki

Filia nr 4

2019-02-20

20 lutego br. na spotkaniu naszego klubu rozpatrywaliśmy problem duchowości jako cechy czy właściwości charakterystycznej nie tylko dla człowieka. Okazało się, że zwierzęta mimo iż, są stworzeniami niższego rzędu również, doświadczają uczuć, potrafią odróżnić dobro od zła, myślą strategicznie, są altruistami, ale też bywają przebiegłe i oszukują. Dowiódł tego niemiecki leśnik Peter Wohlleben w swojej książce pt. Duchowe życie zwierząt. Poprzez codzienne obserwowanie natury skonfrontował zachowania zwierząt z postępowaniem człowieka. Swoje spostrzeżenia opisał prostym, zrozumiałym dla przeciętnego czytelnika językiem. W trakcie dyskusji stwierdzono, że książkę czyta się lekko i z zainteresowaniem, bowiem zawiera mnóstwo cennych informacji i ciekawostek z życia zwierząt. Będzie to szczególnie przyjemna lektura dla tych, którzy mają swoich "milusińskich" i lubią poznawać ich zwyczaje.

Najwięcej emocji w trakcie dyskusji wzbudziła druga książka. Była to "powieść pisana życiem" Elisabeth Mittelstaedt pt. We własnych butach. Jest to niezwykła opowieść o zmaganiach autorki z różnymi życiowymi przeszkodami, z problemami finansowymi, rodzinnymi, chorobami i cierpieniem. Wszelkie trudności, których doświadczyła, zwalczała mężnie dzięki wpojonej jej w dzieciństwie silnej wierze. Symbolem jej potyczek z losem są tytułowe buty. Autorka stwierdziła w ten sposób, że wszystko, co osiągnęła w swoim życiu, było zdobyte samodzielnie, z dużym nakładem sił i z pasją, która nigdy jej nie opuściła. Dokonała tego dzięki mocnej podstawie, czyli silnej wierze.

Opowieść Elisabeth Mittelstaedt wzrusza i uczy, że każdy mimo trudności i ograniczeń może wiele zrobić dla siebie i innych. Największą siłą sprawczą w tych dokonaniach są silny charakter ukształtowany w dzieciństwie i pasja życiowa. Niektórzy klubowicze skrytykowali książkę za pobieżne omówienie kilku problemów, przemilczenia w sprawie pewnych faktów z życia autorki i za tzw. "hurraoptymizm". Posumowali dyskusję stwierdzeniem, że człowiek opisujący swoje życie zawsze stara się przedstawić siebie jak najpochlebniej, wybielać się i raczej omijać zdarzenia niewygodne. Autobiografie są z reguły nierzetelnymi opowieściami z życia autora, dlatego nie wszyscy lubią je czytać.

Podczas kolejnego spotkania DKK 27 marca br, będziemy dyskutować o powieści Grzegorza Kozery pt. Noc w Berlinie.